Jak informuje Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków, budynek od wielu lat był w opłakanym stanie. Elewacje pokrywał tynk cementowy, z licznymi ubytkami, mury były zawilgocone. Stolarka okienna była w większości powojenna, wypaczona, o niskiej jakości materiału i wykonania. Budynek z przełomu 18 i 19 wieku stanowi przykład architektury mieszczańskiej. Teraz, dzięki pracom zabytkowa kamienica odzyskała swój blask. Możliwe to było dzięki gminie Zielona Góra, która całkowicie sfinansowała tę inwestycję.
W trakcie remontu usunięto wtórne wyprawy, a w miejscach zawilgoconych nałożono tynki renowacyjne. Odtworzono również zatarty i zniekształcony detal w postaci gzymsów i rytych w tynku opasek okiennych. Zaplanowano wymianę wtórnej stolarki, zaś najstarsze, krosnowe okno klatki schodowej, pochodzące z czasu budowy obiektu, poddano renowacji, podobnie jak drzwi. Okno stało się wzorem dla odtwarzanej stolarki i na jego podstawie wykonano wszystkie okna w obiekcie, powtarzając historyczne profile i kolorystykę. Przywrócono również historyczną kolorystykę stolarki w odcieniach szarości. Elewacje odzyskały pierwotną dyspozycję barwną i detal.
